Veel archeologen zijn gek zijn op vondsten, maar je hebt ook archeologen die gek zijn op sporen. Die geroerd worden door de schoonheid van in verkleuringen en overgangen in de bodem, en die daar met liefde inkrassingen in maken om de structuren te verduidelijken, ook al zijn ze vrij simpel.

Terpflank

Tijdens een proefsleuvenonderzoek in 2019 aan de Maarweg in het dorp Uithuizen stuitten archeologen van RAAP op de flank van een terp uit de 10e eeuw. Terpen of ‘wierden’ zoals de Groningers zeggen, waren woonheuvels die Noord-Nederlandse kustbewoners opwierpen om er een huis op te zetten en beschermd te worden tegen hoog water. Deze terp in Uithuizen was aangelegd op een kwelder- of schoorwal. De omgeving ervan bleek, gezien de opgegraven voorwerpen, intensief gebruikt te zijn. Het archeologisch onderzoek was al even gaande en er waren al enkele bijzondere vondsten gedaan, zoals een bijzonder prikspoor met een versierde dierenkop en enkele fibulae met een nog aanwezige siersteen. Voor onze archeoloog persoonlijk kwam zijn meest bijzondere ‘vondst’ pas later, in de laatste week van het onderzoek. Dat was een muur bestaande uit een ‘simpele’ stapel graszoden.

Zodenmuur

Gestapelde zoden

De muur van gestapelde zoden vormde de rand van een klein podium. Het was aangelegd als uitbreiding van de (huis)terp, over grond die eerder in gebruik was geweest als akker. Daarnaast maakte de zodenmuur in het vlak ook nog een hoek. Daardoor waren de begrenzingen en de latere uitbreidingen – met schone ophogingslagen, afgewisseld met lagen huisvuil of as – duidelijk te volgen. De zoden van circa 60 bij 20 cm waren zo goed geconserveerd gebleven, dat je de afzonderlijke plaggen kon zien. Uit een coupe in de lengte door de zodenmuur bleek dat ze in koppenverband waren gestapeld. Dat wil zeggen dat de zoden haaks op de lengterichting van de zodenmuur waren gestapeld.

Bouwtraditie